Imke de Boer
In de rubriek ‘Kampioenen!’ spreken we met teams die dit seizoen kampioen zijn geworden. Wat is hun kracht? En wat betekent het kampioenschap voor hen? We spreken in deze aflevering met Loraine Kooreman (26 ), aanvoerder van Tempo ’34 Dames 1, het beste team uit de Reserve Derde Klasse E. Hoort jouw team ook in deze rubriek thuis? Stuur dan een mail naar redactie@hockey.nl .
Wat betekent dit kampioenschap voor jou?
Kooreman: ‘Voor mij persoonlijk is dit kampioenschap weer een goede start. Ik ben twee jaar geleden gestopt met hockey onder het mom van stoppen op je hoogtepunt. Wij werden dat seizoen namelijk kampioen. Ik miste het hockey en vooral de gezelligheid van de meiden, waardoor ik dit seizoen weer ben gestart. Nu zijn we wéér kampioen geworden.’
‘Het kampioenschap is voor ons als team een kers op de taart. Wij zijn eigenlijk altijd een fanatiek team geweest, alleen hebben dit jaar de keuze gemaakt om een vriendinnenteam te worden. Je merkt daarin wel verschil. We zijn nog steeds super fanatiek met z’n allen, maar we trainen bijvoorbeeld soms maar één keer per week. We merken ook dat er minder verplichtingen aan zitten. De jaren hiervoor zat te veel druk op ons, waardoor niet iedereen zijn eigen spelletje kon spelen. Nu zie je weer dat iedereen het plezier in hockey terug heeft.’
Wanneer in het seizoen wist je: dit gaat ‘m worden?
‘Eigenlijk al vanaf de eerste seizoenshelft. We begonnen in een super lekkere flow en wonnen de meeste wedstrijden met vijf doelpunten verschil. We wonnen uiteindelijk zoveel wedstrijden en we wilden doorpakken. Na de winterstop zakten we in. Er waren meiden met blessures en hierdoor waren we vaak niet compleet. Maar we hebben ons er doorheen gesleept.’
Vat het seizoen samen in vijf woorden.
‘Doelen, positiviteit, plezier, vriendschap en samenwerking.’
‘We hebben dit seizoen meerdere doelen gesteld. Het doel om kampioen te worden en daarnaast het doel om honderd doelpunten te maken. Beide doelen zijn geslaagd. De andere vier woorden, positiviteit, plezier, vriendschap en samenwerking, hebben eigenlijk met elkaar te maken. Omdat wij als vriendinnenteam verder zijn gegaan, is de positviteit en de sfeer in het team alleen maar verbeterd. We hebben weer plezier in het hockeyen en de samenwerking binnen het veld gaat super goed.’
Wat was jullie slechtste moment van het seizoen?
‘Dat was onze enige verloren wedstrijd. Deze was tegen Derby Dames 3. We hadden de avond ervoor een leuk feestje gehad. Waren totaal niet scherp tijdens die wedstrijd en we hadden het compleet onderschat. Dit is wel een van de slechtere wedstrijden geweest dit seizoen.’
Waar hebben jullie dit jaar het hardst om gelachen?
‘We zijn dit jaar op teamweekend geweest naar Maastricht. Daar hebben wij dan ook Limburgse vlaaien gemaakt met elkaar. Iedereen mocht zijn eigen taart mee naar huis nemen. Bij thuiskomst kwam Sara erachter dat zij haar taart was verloren. Waarschijnlijk lag haar taart op het dak van de auto en is er uiteindelijk afgewaaid. Helaas… nooit meer terug gevonden. Dat moment heeft ons zoveel plezier opgeleverd. Ik durf te stellen dat die verloren vlaai zeker een aandeel in ons kampioenschap had.’
Hoe hebben jullie het kampioenschap gevierd?
‘Ons kampioenschap kwam eigenlijk een beetje onverwachts, eerder dan verwacht. Wij wonnen, maar nummer-2 verloor. Daar waren we niet vanuit gegaan. Dus was er eigenlijk niks geregeld. Het werd een groot feest. Met flessen champagne nog snel uit de supermarkt getoverd. Een paar weken later, tijdens een TD, hebben het nog extra kunnen vieren.’
Wie waren jullie beste supporters?
‘De vriendjes binnen het team. Zij stonden het vaaks langs de lijn om te kijken en om onze wedstrijden te fotograferen. Onze lieve coach, Ayrton (Errie), is toevallig ook een vriendje van een van de meiden uit het team. Hij is dan ook de allergrootste supporter geweest dit seizoen. Hij was er altijd om ons aan te moedigen en heeft altijd in ons geloofd.’
Hoe verandert dit jullie als team, volgend seizoen?
‘Ik ben zelf heel benieuwd hoe het gaat lopen. Er gaat het een en ander veranderen in het team. Meiden gaan weg en er komt wat aanvulling bij. De wedstrijden zullen uitdagender gaan worden. Ik hoop niet dat dat frustraties oplevert, als het even wat moeizamer gaat. We blijven een vriendinnengroep. Maar wel met standaard twee trainingen in de week. Een verplichte, de andere niet. Zo houden we ook op een niveau hoger, de gezelligheid erin.’
Het bericht Hoe een verdwenen Limburgse vlaai Tempo ’34 kampioen maakte verscheen eerst op Hockey.nl.
